Gdy
sylwestrowo mija rok
na znak
że oto tak
tik-tak
mijają lata
Lubię tak przysiąść
z dala „od”
ot, tak
na brzegu
na brzegu świata

Siedzę na brzegu świata talerza
spokojnie sobie nigdzie nie zmierzam
Dołem – nogami dyndam
W górze – rozgrywa się
kosmosu gwiezdna trąba
Tyle mojego – Co
w tę noc
nauce Copernika, Columba, Culomba –
– naurągam

Siedzę na brzegu świata
Raz do roku
Przybywam tu tą wiedzą wiedzion
że, tak – bezpiecznie
– jaki grom uderzył kiedy
w tych co siedzą ?

Siedzę na brzegu świata
nie przodem doń
– jedyny sposób by
nie widzieć jego zale-wad
– jedyny sposób by
mieć świat za sobą
i w znaczeniu tym,
że oto – za mną – cały świat

Siedzę na brzegu
świata
Posiedzę, posiedzę
i wracam
Ale co rok
ten Nowy Rok
to święto wiary i nadziei
chcę uczcić tak
że jakiś czas
mogę bezkarnie
nigdzie nie iść.